പ്രണയം പൂത്ത ചില്ലകള്‍
അവളാം പൂമരത്തിന്‍
അടിയില്‍ നില്‍ക്കെയെന്നും...
മനസ്സിന്‍ മടിയിലെന്നും
പൊഴിയും പുഷ്പവര്‍ഷം....
ആ ചില്ലതന്‍ ചാരത്തു നില്‍ക്കെ...
ആ പൂമണത്തേ നെഞ്ചോടു ചേര്‍ക്കേ...
ഞാനോ അലിഞ്ഞാ മണ്ണോടു ചേരും...
ആഴത്തിലാഴ്ന്നാഴ്ന്നവളില്‍ ലയിക്കും...
പ്രണയം പൂത്ത ചില്ലകള്‍...
ഇന്നെന്‍ ചിറകിന്‍ ദൂര സ്വപ്നമായ്....
ദൂരെയാ ചില്ലയില്‍...
നൊബര... പൂക്കള്‍ വിരിയവേ...
കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിയെന്‍....
ചൊടികള്‍ പുണര്‍ന്നിടും....
എങ്കിലും ഓര്‍മ്മകള്‍ എണ്ണാന്‍ തുടങ്ങിടും...
ചുംബനപ്പൂക്കളാ ചില്ലയതുതന്നതും...
കൊച്ചു സുഖവല്ലിയില്‍
തേന്‍കണം നുകര്‍ന്നതും
പൊഴിയും വസന്തരാവില്‍
ആ നിഴല്‍ വീണ പാത നടുവില്‍
ഒന്നായ് പുണര്‍ന്നതും.... നാം...
നിഴലായ് മറഞ്ഞതും...
ആരോ ഓതിയകലും...
കാതില്‍ തീരാക്കഥകളായി....
നാം തന്‍ പ്രണയമെന്നും
പൂക്കും... പുലരിപോലെ....
......അഭിലാഷ്.....
No comments:
Post a Comment