ചുടലപ്പറബിലെ എല്ലിന്‍ മുട്ടികളില്‍ ദുരിതങ്ങളുടെ ചാരമിറക്കി വച്ച് വശ്യമനോഹരമായ ഈ പൃകൃതിയുടെ മാറിലൂടെ പുകമറയായ് ജന്മത്തിനോട് വിടപറഞ്ഞകന്നവര്‍...
ഹൃദയത്തിലെ നെരിപ്പോടില്‍ സൗഹൃദത്തിന്‍റെ തീരാനഷ്ടങ്ങളെ എരിച്ചടക്കി ആത്മാവിലൊരുനൂറു കനവുകളും ഓര്‍മ്മകളുമായി ചിലമനസ്സുകളില്‍ ജീവിച്ചുകൊണ്ട് ഈ ലോകത്തിനോട്, ഉറ്റവരോട്, ഉടയവരോട് വിടപറഞ്ഞകന്നവര്‍...
ഒരുനല്ല കോളുതന്ന കടലമ്മയുടെ മാറിലേക്ക് ആര്‍ത്തിയുടെ വലിയെറിഞ്ഞനാളില്‍ കാറുംകോളും തീര്‍ത്ത മായികലോകത്തിലേക്ക് കാത്തിരിക്കുന്നവര്‍ക്കുത്തരം കൊടുക്കാതെ വിടപറഞ്ഞകന്നവര്‍...
ഒരിക്കല്‍ കലപ്പ ചലിച്ചിഴുതുമറിച്ച നിലങ്ങളിലേക്ക് പെയ്തിറങ്ങിയ പേമാരിയെ തട്ടിമാറ്റി ഉയര്‍ന്നു പറന്നിറങ്ങിയ പൂഴിമണലിന്‍റെ പിന്നണിയില്‍ അനാഥമായ നാളയെയോര്‍ത്ത് ജീവനെ ഒരുമുഴം കയറിന് ദാനം നല്‍കിയ കലപ്പയേന്തിയ ഓര്‍മ്മകളിലേക്ക് വിടപറഞ്ഞകന്നവര്‍...
ഞാനറിഞ്ഞ് , ഞാന്‍ ചിരിച്ച് ഒടുവില്‍ ഞാന്‍ കരഞ്ഞ് , വിരലെഴുതിയ വരികളില്‍ വിളങ്ങാന്‍ കഴിയാതെ ഈ ഭൂമിയോട് വിടപറഞ്ഞകന്നവര്‍....
ഇനിയുമെഴുതാന്‍ ജന്മത്തിന് കരുതലായി ബാക്കിയുള്ളവര്‍... വിടപറഞ്ഞകലും എന്നെ ഓര്‍ക്കാന്‍ ചിന്തയില്‍ വിരലുതിരഞ്ഞവര്‍തന്‍ വരികളില്‍ ഞാനും കോറിയിടപ്പെടട്ടെ.....
പോയ്മറഞ്ഞ ഉറ്റവര്‍ക്ക് , ഉടയവര്‍ക്ക് പോകാനിരിക്കുന്ന എനിക്ക്..... തിരിച്ചറിയാതെ ഒടുങ്ങപ്പെടാതിരിക്കാന്‍ തരിച്ചു ജീവിച്ച നാളുകളോട് വിടപറഞ്ഞകന്നുകൊണ്ട് ......
നിര്‍ത്തട്ടെ....
...........അഭിലാഷ്..........
No comments:
Post a Comment