7 June 2014 at 20:43
വലതു കാൽ ഇടതു കാലിനെയാണോ ഇടതു കാൽ വലതു കാലിനെയാണോ പിൻ തുടർന്നതെന്നറിയില്ല, യാത്ര തുടങ്ങിയട്ട് കാലം കുറേയേറയായി. പിന്നിട്ട വഴികളിൽ അലയൊലികൾ മങ്ങിയ സന്തോഷങ്ങക്കടലിനൊപ്പം ആർത്തിരബി പെയ്തു തോർന്ന ദുഃഖങ്ങളുടെ വിനാശ ഭൂമിയും ദൃശ്യമാണ്. നിമിഷങ്ങളെണ്ണാൻ മറന്ന മനസ്സാം ഘടികാരത്തിൽ മറവിയുടെ മാറാലമകൾ ഇടം പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചേതനയിൽ ബാക്കിയായ ഒരു പിടി നല്ല ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ് ഇത്ര നാൾ ജീവിതത്തിലെ മുതൽക്കൂട്ട്. ഇന്നതും ചിതലരിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. വാക്കുകളിലെ വശ്യത മഷി വറ്റിയ പേനത്തുബിൽ നിന്ന് വികൃതമായ് കടലാസിൻ തുബിൽ തെറ്റിത്തെറിച്ച് വീഴുന്നുണ്ട്. പണ്ട് ആയിരമായിരം വർണ്ണ കൊട്ടാരങ്ങൾ തീർത്ത വിരലിലെ മഷിത്തണ്ട് ഇന്ന് മോക്ഷം കാത്തു കിടക്കുകയാണ്. പറയുവാനോ എഴുതുവാനോ ബാക്കിയുള്ളത് തെക്കേപ്പറബിൽ എനിക്കായ് ബാക്കിയാകുന്ന നാട്ടുമാവിൻെറ ചില്ലകൾ മാ്രമാണ്, വിരൽ തുബിൽ അവൻെറ ഓർമ്മ വിറയായ് പടരുകയാണ് എൻെറ ഓരോ കാൽ ചുവടുകളിലും. ഇനിയും എത്ര കാതം നടക്കണം... എന്നിൽ കാലമോ സമയമോ തീർത്ത തിമിരത്തിൻെറ മറപറ്റി കാല നൗക എന്നെ തേടിയെത്തുബോൾ അകക്കണ്ണുകളിൽ അവൻെറ രൂപം ഒരു കൽപ്പന ആയെങ്കിലും കാണാൻ കഴിഞ്ഞെങ്കിൽ. ഇനി ഒരു ഋതുക്കളെയും കണാൻ ഇല്ല, അവരുടെ മടിയിലുറങ്ങാനും. എങ്കിലും അവസാനമായ് ഞാൻ വീണുറങ്ങുന്നത് ആരുടെ മടിയിൽ?, ആ കൗതുകം സിരകളിൽ ലഹരിയായ് ഒഴുകുന്നുണ്ട്...! ജീവിതം പാതിവഴിതന്നെയോ പിന്നിട്ടിരിക്കുന്നത്. എൻെറതായി എന്ന് പറയാൻ ബാക്കിയാകുന്നത് ചിതലരിച്ച ഒരു പിടി വൃണമുണങ്ങാത്ത ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ്..! ആ ഓർമ്മകളിൽ തഴുകലായ് എത്തുന്ന സ്നേഹരൂപന് ബാക്കിയാകുന്ന മനസ്സിൻെറ നന്മയും ഹൃദയത്തിൻെറ വിശുദ്ധിയും കാണിക്ക നൽകണം. അങ്ങ് വിദൂര സ്വപ്നമായ് എൻെറ രാത്രികൾക്ക് തിളക്കമേകിയ നക്ഷത്രക്കൂട്ടങ്ങളിൽ ഒന്നായ് മാറാൻ അതുതകട്ടെ...! കണ്ണു ചിമ്മുന്ന താരകങ്ങളിൽ ഒന്നായ് മാറി എൻെറ യാത്ര അവസാനിക്കട്ടെ....
.........അഭിലാഷ് ........
.........അഭിലാഷ് ........
No comments:
Post a Comment