എന്നിലെ ആഗ്രഹങ്ങളേപ്പോലെ തന്നെയായിരുന്നു അവന്‍റെ ഉയരങ്ങള്‍ തേടിമറയുന്ന രൂപവും. തടഞ്ഞു നിര്‍ത്താന്‍ ശ്രമിച്ചാല്‍ തടയില്‍ മിഴിനീര്‍ കണങ്ങള്‍ പൊഴിച്ചിട്ട് എങ്ങോ പോയ് മറയുന്ന നിഷ്കളങ്ക ഹൃദയത്തിനുടമ. ജലദോഷമെന്‍റെ ഘ്രാണനാളങ്ങളില്‍ മഴയുടെ മാരിക്കാറായ് തെന്നിപ്പറന്ന രാവിന്‍റെ ആദ്യപാദങ്ങളില്‍, യൂക്കാലിപ്റ്റസ് മരത്തിന്‍റെ തളിരിലകള്‍ പൊട്ടിച്ചിട്ട കുടത്തിനുള്ളിലേക്ക് പുതപ്പ്കൊണ്ട് മൂടി ഇരുളൊരുക്കി കണ്ണടച്ചവനെ തിരഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഞാന്‍...!
ആശ്വാസമണികള്‍ പോലെ എന്‍റെ നെറ്റിയില്‍ അവന് ചുടുമുത്തങ്ങളുടെ മുത്തുമണികള്‍ തേച്ച് ഒപ്പം ജലദോഷത്തിന്‍റെ മാരിക്കാറും എടുത്ത് കണ്ണിമകള്‍ക്കടിയിലെ ഇരുളില്‍ മറയും. കണ്ണുകള്‍ ചിലപ്പോള്‍ നിറയിക്കാറുണ്ടവന്‍, പക്ഷേ അവനോടൊള്ള എന്‍റെ ഇഷ്ടത്തിന് ഇന്നും അളവിലൊരു കുറവില്ല. മടിയുടെ കുടക്കീഴിലേക്ക് ശീല പൊക്കി എത്തിനോക്കുന്ന ചായക്കപ്പിന്‍റെ മുകളിലായ് വന്നെന്ന എന്നും എത്തി നോക്കാറുള്ള സുന്ദര രൂപന്‍. അതിവേഗമുള്ള അവന്‍റെ ദിക്കറിയാത്ത യാത്ര എന്തിനെവിടേക്ക് എന്നിതുവരെ പറഞ്ഞു തന്നതില്ല ഞാന്‍. മൗനമായ് എന്നോട് കളിപറയുന്നുണ്ടാകണം ചിരിപ്പിച്ചും ചിന്തിപ്പിച്ചും അവന് ആകാശ ഗോപുരങ്ങളിലേക്ക് പുകമറയായ് മാഞ്ഞു പോകുബോള്‍ നെഞ്ചമറിയാതെ വിങ്ങും. അടിക്കടി എന്‍റെ മുന്നില്‍ അവനെത്തി നോക്കും, അവന്‍റെ ഉടലിന് തീച്ചൂളയുട് ശക്തിയുണ്ട്. ഉടലൊന്നു തൊട്ടാല്‍ പൊള്ളുന്ന ചൂടുണ്ട് അവന്. എന്നില്‍ നിന്ന് ജലദോഷത്തിന്‍റെ കരാള ഹസ്തം അവനില്‍ മാറാരോഗമായ് മാറിയിരിക്കുമോ ? ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് അന്നുമിന്നുഇന്നും അവന് മൗനമാണ് മറുപടി. എന്‍റെ സുഖമില്ലായ്മകളെ അവനവനിലേക്ക് ആവാഹിച്ച് യാത്രയാകും അവന്‍റെ നെഞ്ചിലെ വിട്ടുമാറാത്ത ചൂടിന്‍റെ കഥപറയാതെ. അവനെ വല്ലാതെ ഇഷ്ടമാണെനിക്ക്. ഒരു പക്ഷേ എന്നെക്കാളേറെ.!
........അഭിലാഷ്.......
No comments:
Post a Comment