അനുവാദമെന്തിനെന്‍ അനുരാഗമേ
നിനക്കെന്നുള്ളിലെത്താനതിന്ന്
മനസ്സിന്‍റെ ആരാമ മുറ്റത്തു വന്നെത്തി
ചിരിതൂകിയിതളാര്‍ന്നു നില്‍ക്കാന്‍...
ചിരിതൂകിയിതളാര്‍ന്നു നില്‍ക്കാന്‍.....
പതിവായി ഞാനെന്‍റെ പാടിവാതിലോരത്തു
കാതോര്‍ത്ത കൊലുസിന്‍റെ നാദം
ഒരുമാത്രവന്നെന്‍റെ മുടിമാറ്റി മന്ത്രിക്കെ
പ്രണയാമൃതം ഞാന്‍ രുചിച്ചു....
ഈറന്‍ കാറ്റിന്‍റെ ഇക്കിളികൈകളാല്‍
കോരിയെടുത്തൊരാ കനവില്‍
ഞാന്‍ കണ്ടസുന്ദരീ നീയെന്‍റെജീവനില്‍
ആശാവസന്തമായ് മാറി...
ആശാവസന്തമായ് മാറി.....
മനസ്സിന്‍റെ ജാലകപ്പടിയേറി നില്‍ക്കുന്നു
കനവായികണ്ടൊരാ രൂപം
ഒരുകുഞ്ഞുകൈനീട്ടി അവളെ തൊടാനെന്‍റെ
ഹൃദയത്തിലാരെ മൊഴിഞ്ഞു...
മഞ്ഞിന്‍റെ നിറമുള്ള കുഞ്ഞിന്‍റെ മനമുള്ള
കവിതതന്‍ അഴകുള്ളൊരുടലില്‍
അറിയാതെ ഞാനെന്‍റെ മനസ്സിനാല്‍
ചെന്നത്തി ആലിംഗനത്തിനാല്‍ മൂടി
വാസന്തചന്ദ്രനായ് മാറി...
ഞാന്‍... വാസന്തചന്ദ്രനായ് മാറി.....
അനുരാഗമണിയുമതിലോലചിന്തകള്‍
അനുഭൂതിതഴുകുന്ന നേരം
അവളുടെ സീമന്തരേഖയില്‍ സിന്തൂര-
മണിയുന്ന സൂര്യനായ് മാറും....
അണിയുന്ന സൂര്യനായ് മാറും.......
........അഭിലാഷ്........
No comments:
Post a Comment