വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പുവരേണ്ടതായിരുന്നിവിടെ, ഭൂമിയുടെ അനന്ത സൗന്തര്യം ആത്മാവില്‍ ഒപ്പിയെടുക്കാമായിരുന്നു. കുറുനിരകളുടെ മാസ്മരലോകത്തിലൂടെ ഈ അഭ്രപാളികളെ തെട്ടറിയാമായിരുന്നു. പിറന്നുവീണ ഉഷസ്സിന്‍ ബീജതന്തുക്കളിലല്‍പ്പം ഒരുചെപ്പിലെടുത്ത് കരുതിവയ്ക്കാമായിരുന്നു ഭാവിക്ക് വിളക്കിനുതുകിയാലോ..? ചുവന്ന പൂവിതളുകളിലേക്ക് കൊഴിഞ്ഞ മഞ്ഞിന്‍റെ മനസ്സിനോര്‍മ്മകളും എടുത്തു വയ്ക്കാമായിരുന്നു.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് വരേണ്ടതായിരുന്നിവിടെ, അച്ഛനമ്മയെന്ന സത്യങ്ങളെ നെഞ്ചിനുള്ളില്‍ കുടിയിരുത്താന്‍ തീക്ഷണ സ്നേഹത്തിന്‍ ആത്മ ബോധങ്ങളായ് വരും തലമുറക്ക് പകര്‍ന്നു നല്‍കാന്‍. ജന്മ ജന്മാന്ത കര്‍മ്മ ബദ്ധങ്ങളുടെ കണ്ണ് എഴുതിയ കറ കണ്‍മഷിയായ് എടുത്തവയ്ക്കാന്‍. പെണ്ണിന്‍റെ ഉടലിലൊരു ഓര്‍മ്മയുടെ സൗന്ദര്യ ചിത്രമായ് ആണുകാണാന്‍ കോറിയിടാന്‍ നീലാഞ്ജനമായെടുത്തുവയ്ക്കാന്‍. അതിലൂടെ ആ ഓര്‍മ്മകള്‍ മനുഷ്യനില്‍ നിലനില്‍ക്കാന്‍. ഇന്നുയര്‍ന്നു നില്‍ക്കും വാര്‍ദ്ധക്യമന്ദിരങ്ങളുടലെടുക്കാതെ കാക്കാന്‍.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് വരേണ്ടതായിരുന്നിവിടെ, അറത്തുവീഴാതിരിക്കാന്‍ വൃക്ഷങ്ങളിന്‍ തൊലിപ്പുറങ്ങള്‍ക്ക് ഉരുക്കു രൂപം നല്‍കാന്‍. മരങ്ങളൊന്നിനും കൊള്ളില്ലെന്ന അസത്യവാചകങ്ങള്‍ വേദങ്ങളായെഴുതി മാനവികതക്ക് പകര്‍ന്നു നല്‍കാന്‍. ഇനിയും മുറിയാതെ വര്‍ഷങ്ങള്‍ മരങ്ങള്‍ക്ക് മണ്ണിലുണരാന്‍. പൈങ്കിളിക്കൊക്കില്‍ വിരിഞ്ഞ പാട്ടുകള്‍ക്ക് തണലായികൂട്ടിരിക്കാന്‍.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് വരേണ്ടതായിരുന്നിവിടെ, നദികള്‍ക്ക് തടകെട്ടാന്‍ വച്ച അറിവിന്‍റെ കനിയെ വേരോടെ നുള്ളാന്‍. മണല്‍ കൊണ്ടു കെട്ടുന്ന വീടെന്ന ചിന്തയും , മുളകൊണ്ടു പണിയുന്ന കടലാസുമെല്ലാം അറിവിന്‍റെ ഹരീശ്രി കുറിക്കുന്ന നേരത്ത് ആരുമറിയാതെ അതില്‍ നിന്നൊന്നെടുത്തുമാറ്റാന്‍.
ഒക്കെ ഒരു ഭ്രന്താണ്, എന്‍റെ ചിന്തകള്‍ പകര്‍ന്ന ഭ്രാന്ത് , എന്‍റെ ഭൂമി അതിന്‍റെ എല്ലാ സുന്ദരതയോടും കൂടി നിലനിര്‍ത്താനുള്ള ഭ്രാന്ത് . നഷ്ടമായ ഭ്രാന്ത്...! ഞാന്‍ എന്നും ഒരു സൃഷ്ടികര്‍ത്താവാകാന്‍ കൊതിപ്പിച്ച ഭ്രാന്ത്. മനുഷ്യനിത്ര അറിവ് നല്‍കിയത് ദൈവത്തിന്‍ തെറ്റന്ന തിരിച്ചറിവു തന്ന ഭ്രാന്ത്...!
........അഭിലാഷ്.......
No comments:
Post a Comment