ഇനിയും വരാവര്‍ഷമണയാന്‍ കൊതിക്കുന്നു
തീതിന്ന ഭൂവിന്‍റെ ചൊടികള്‍
അരുവികള്‍ സ്വപ്നങ്ങള്‍
മണല്‍തിന്ന ചിത്രങ്ങള്‍
അതിനെയും ഓര്‍ത്തുപോകുന്നു...
ഇനിയില്ല മനുജന്‍റെ കറയുള്ള മനസ്സിന്നു-
മലിനമാക്കാനെന്നിലിടവും
കരിനിറക്കെകളും മാലിന്യ ഗന്ധവും
അതുമാത്രമാണിന്നു ഞാനും
ഇനിയെന്നിലെത്തില്ല ഇതളിട്ടു വാസന്ത
മലരുമതിനന്ത്യമായ് മഞ്ഞും...
കുളിര്‍മാരി പെയ്തിടാന്‍ ദര്‍ദുരം പാടില്ല
വയല്‍മണ്ണില്‍ ഗന്ധമുണരില്ല....
പുലരികള്‍ മങ്ങിയുമാകാശമിരുളിച്ചും
പിറവിയതു കൊള്ളുന്ന നാള്‍കള്‍
മനുജന്‍റെ മാത്സര്യ മനസ്സിന്‍റെ സൃഷ്ടികള്‍
അതുതന്ന രൂപമാണിന്ന്.....
എനിക്കതുതന്ന ഭാവമാണിന്ന്.
വളരെനാളില്ലയെന്‍ മണല്‍പ്പുണ്ണു പൊങ്ങിയോ-
രുടലില്‍ തുടിപ്പിന്നു ജീവന്‍
വേരുകള്‍ നോവിച്ച വേദനയില്ലെന്നില്‍
തണിലിന്നു തളിരിട്ടൊരിലകള്‍....
ഇനിനിനക്കില്ലെന്‍റെ ഉടലതില്‍ ചെമ്മണ്ണു-
മതുമെടുത്തകലേക്കു നീങ്ങാന്‍
കുഴിയെടുത്തെന്‍ നെഞ്ചിലെന്നെ ഉറക്കുബോള്‍
അറിയുന്നതില്ലയോ മനുജജന്മങ്ങളെ
നിന്‍ കുഴിതന്നെതോണ്ടുന്നു നീയും...
എങ്കിലുമെന്‍ ശാന്തിയോര്‍ക്കുമാ
മനസ്സിന്നുനല്‍കുന്നൊരതിരാത്രപുണ്യം
ഓര്‍ത്തുഞാന്‍ കാക്കുന്നു നിന്‍ജീവകണികകള്‍
ഒരോര്‍മ്മയായതുമെന്ന് മായും...
ഓര്‍മ്മയായതുമെന്ന് മായും....!
.........അഭിലാഷ്........
No comments:
Post a Comment