ഇരുളിന്‍ മറിയിലൂടെന്നെത്തിരഞ്ഞെത്തും
ഒരു കുഞ്ഞ മിന്നാമിനുങ്ങിന്‍റെ വെട്ടം
അറിവിന്‍റെ ആര്‍ദ്രമാം തഴുകലെന്നറിയാതെ
അതിലോലമെന്‍ നെഞ്ചിലൊട്ടും
ഇരുളില്‍ ഉറങ്ങുമെന്‍ ഹൃദയത്തിലെത്തിയോ-
രിത്തിരിതിരിയുള്ള വെട്ടം
അകിലായെരിച്ചുഞാനണയാതെരിച്ച-
തിന്‍മുന്നിലഭിമുഖം നിന്നു...
അറിവിന്‍റെ നെയ്ത്തിരി
അണയാത്ത പൊന്‍തിരി
അതിവേഗമെന്നില്‍ പടര്‍ന്നു
പണ്ഡിതനിന്നുഞാന്‍ ആരാധ്യരൂപവും
കുണ്ഡിതമില്ലെന്നില്‍ ഞാനന്നഭാവവും
അര്‍ത്ഥവും അര്‍ത്ഥത്തിനപ്പുറം മിഥ്യയും
യുദ്ധവും യുദ്ധത്തിനപ്പുറം കുറ്റവും
ഒട്ടുമേ കാണാന്‍ കൊതിക്കാത്തകണ്ണുമായ്
കുറ്റമറ്റാത്തതാം വാക്കിന്‍റെ പിന്നുമായ്
അറിവിന്നൊരഗ്നിയായ് അലിവിന്‍റെ
രൂപമായ്
ജീവതം തുടരുമൊരുയാചകന്‍ ഞാന്‍...
ഇരുളിന്‍ മറയിലൂടെന്നെ തിരഞ്ഞെത്തും
നിഴലിട്ട വികൃതമാം രൂപം
അറിവിനെ മാറ്റിയെന്‍ ഉടലിനെ-
പുല്‍കിയിട്ടതിവേഗമെങ്ങോമറഞ്ഞു
കാലം കഴിഞ്ഞതില്‍
നാള്‍കള്‍ കൊഴിഞ്ഞുപോയ്
നിഴലെന്നില്‍ കണ്‍കെട്ടിയാടി...
അറിവതും മാച്ചെന്നില്‍ തിമിരം നിറച്ചിട്ട-
ലസതകൊണ്ടെന്നെമൂടി...
സംബത്തിനാര്‍ത്തിയെന്‍
സംസ്കാരബോധവും
നൈര്‍മ്മല്യ മനസും മറച്ചു...
സംസ്കാര ശൂന്യന്‍റെ
സബത്തിനാര്‍ത്തിയാല്‍
അറിവിന്നഹന്തയായ് മിന്നി...
അറിവിന്നഹന്തയാല്‍ അലിവും മറഞ്ഞുപോയ്
അതിന്‍ പിന്നില്‍ ബുദ്ധിയും ചിന്തയും മാഞ്ഞുപോയ്...
നിഴല്‍വീണ ജീവിതചിന്തയില്‍ നിന്നുഞാന്‍
ഒരു പക്ഷിയായിപ്പറക്കേ
അറിവിന്‍റെ ബാക്കിയെന്‍
നെറുകില്‍ തഴുകിയിട്ട-
തിലോലമാര്‍ദ്രം മൊഴിഞ്ഞു...
ഇനിയെന്തു ബാക്കിയിന്നുലകില്‍
നിനക്കറിവിനാലന്ധനാം മര്‍ത്ത്യാ...
അതുകേട്ടനേരമെന്‍ ഹൃദയം തകര്‍ന്നിട്ട-
തിനുള്ളില്‍ ഞാന്‍ വീണടിഞ്ഞു...!
ഒരുകുഞ്ഞുമിന്നാമിനിങ്ങിന്‍റെ വെട്ടമായ് വന്നെത്തി
അറിവെന്‍റെ കവിളില്‍ മയങ്ങി....
നിഴലുകള്‍ ദൂരേ മറഞ്ഞൂ....
ഇരുളിലെന്‍ ആത്മാവു തേങ്ങി....!
............അഭിലാഷ്............
No comments:
Post a Comment